சிவகிரி, சக்திகிரி எனக் கயிலாயத்தில் இருந்தனவற்றைச் சிவபெருமான் அகத்திய முனிவருக்குக் கொடுக்கும் பொருட்டு அவற்றைப் பொதிகைக்குக் கொண்டு போக இடும்பாசுரனிடம் ஆணையிட, அவற்றைக் கொண்டுபோகும் வழியில் களைப்படைந்து இப்பொழுது பழனி மலையில் இருக்கும் இடத்தில் இடும்பன் இறக்கி வைக்க, அங்கு முருகன் கருணையால் அவ்விடத்திலேயே அம்மலைகள் பொருந்தின.  சிவகிரியின் மீது முருகன் சிறுவனாகக் குராமரத்தின் கீழ்த்தோன்றவும், இடும்பனுக்கும் இளஞ்சேயோனாகிய முருகனுக்கும் போர் நிகழ்ந்தது.  இடும்பன் உயிர் இழந்தான். இடும்பன் மனைவி முறையீடு செய்ததால், இடும்பன் மீண்டும் உயிர் பெற்றான். அப்போது இரு வரம் அருள வேண்டினான். இதில் பழனியாண்டவன் மலையில் இடும்பன் தான் காவலனாக இருக்கவும், தான் இருமலைகளையும் எடுத்து வந்தது போன்று காவடியுடன் வரும் அடியார்களுக்கு முருகன் அருள் தரவேண்டும் என்றும், இடும்பன் இருவரங்களைப் பெற்றுக் கொண்டான்.  இச்செய்தியைப் பழனி தலபுராணம் கூறுகிறது.

பழனிமலை அடிவாரத்தில் ஊருக்குள் அமைந்துள்ள திருவாவினன்குடி என்னும் திருக்கோயிலே ஆதிகோயிலாக இருந்துள்ளது. இதனையே நக்கீரர் திருமுருகாற்றுப்படையில் படைவீடாகப் பாடியுள்ளார்.  இம்மலைப் பகுதியை ஆவியர் குடி மரபினர் ஆதிகாலத்தில் சேரன் குலத்தில் உதித்த கடையெழு வள்ளல்களில் ஒருவனான பேகன்  ஆண்டு வந்தான். ஆவியர்குடி மரபினர் ஆண்டு வந்ததால், ஆவினன்குடி என்னும் பெயர் பெற்றது.

உமாதேவியும் சிவபிரானும் இளம் குழந்தையாகிய முருகனை ‘ஞானப்பழம் நீ‘ என அன்போடு அழைத்தமை காரணமாக முருகன் வீற்றிருக்கும் இக்குன்றும் இத்தலமும் ‘பழம் நீ‘ என வழங்கப் பெற்றுப் பின்னர் அச்சொல் மருவி ‘பழனி‘ என வந்ததாக பக்தி உலகில் பேசப்படுகிறது.f